Chilon Chilonides - fikcyjna postać stworzona przez Henryka Sienkiewicza na potrzeby powieści Quo Vadis. Oszust, filozof i wróżbita, zdradził chrześcijan Neronowi, a wcześniej naszczuł Ursusa na lekarza Glaukusa. Jednak gdy widzi Glauka płonącego w ogniu i gdy ten mu wybacza nawraca się na chrześcijaństwo. Z pochodzenia był grekiem.
Wygląd[]
Do najprzystojniejszych nie należał. Był bardzo stary i bardzo biedny i zazwyczaj ubrany w połechtane szaty biedaka, a gdy wspina się na wyżyny nosi na sobie togę obywateli rzymskich. Miał żółtą cerę z pryszczami; nosił ciemną tunikę utkanej z koziej wełny z podartym, czerwonym szalem.
Osobowość[]
Jest on zdecydowanie postacią godną potępienia. Tchórzliwy, kłamliwy oszust bez honoru i słabeusz podający się za mędrca i filozofa. Jest również bardzo chciwy i bardzo słaby (fizycznie) i za parę marnych groszy jest gotów wydać niewinnego człowieka. Zapamiętał Winicjuszowi chłostę i czekał na odpowiednią chwilę, by uderzyć z zemstą co dowodzi jego sprytu, przebiegłości oraz mściwości. Gdy widzi jednak płonącego przyjaciela, którego trzykrotnie zdradził następuje w nim głęboka przemiana i przyjmuje chrzest. Gdyby mógł przeżyć zapewne poznalibyśmy innego, dobrego Chilona.
Ciekawostki[]
- Każda postać w książce go nienawidzi i nie szanuje, a także nikt się go nie boi.
- Był bity, gnębiony i torturowany praktycznie przez całe swoje życie (od urodzenia aż do śmierci).
- Jest opisywany jako pijak, będąc w bliskiej przyjaźni z pobliskimi winiarniami, w których kredyt jego piętrzy się aż pod sufit.